รางวัลแกรมมี สาขาอัลบั้มเพลงป็อปยอดเยี่ยม (อังกฤษ: Grammy Award for Best Pop Vocal Album) เป็นรางวัลเกียรติยศที่มอบให้ในงานประกาศผลรางวัลแกรมมี เป็นพิธีที่ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1958 และเดิมเรียกว่ารางวัลแกรมโมโฟน[1] เป็นรางวัลสำหรับศิลปินบันทึกเสียงอัลบั้มเพลงป็อปที่มีเสียงร้องคุณภาพ รางวัลในหลายประเภทจัดเป็นประจำทุกปีโดยสถาบันบันทึกเสียงของสหรัฐอเมริกาเพื่อ "ยกย่องความสำเร็จทางศิลปะ ความสามารถทางเทคนิค และความเป็นเลิศโดยรวมในอุตสาหกรรมการบันทึกเสียง โดยไม่คำนึงถึงยอดขายอัลบั้มหรืออันดับชาร์ต"[2]เกียรติยศนี้ถูกนำเสนอครั้งแรกในปี ค.ศ. 1968 ในงานประกาศผลรางวัลแกรมมี ครั้งที่ 10 ในฐานะอัลบั้มร่วมสมัยยอดเยี่ยมของเดอะบีเทิลส์ ในซาร์เจินต์เปปเปอส์โลนลีฮาตส์คลับแบนด์ สาขานี้ถูกยกเลิกจนถึงปี ค.ศ. 1995 ซึ่งมีชื่อใหม่ว่า อัลบั้มป็อปยอดเยี่ยม (Best Pop Album) ในปี ค.ศ. 2001 หมวดนี้กลายเป็นที่รู้จักในชื่อ อัลบั้มเพลงป็อปยอดเยี่ยม (Best Pop Vocal Album) ตามคำอธิบายหมวดหมู่สำหรับรางวัลแกรมมี ครั้งที่ 52 รางวัลนี้มอบให้กับศิลปินที่แสดง "อัลบั้มที่มีเวลาเล่นอย่างน้อย 51% ของเพลงป็อปที่บันทึกใหม่"[3]รางวัลจะตกเป็นของศิลปิน โปรดิวเซอร์ และวิศวกร/มิกเซอร์ หากพวกเขาทำงานมากกว่า 50% ของเวลาในการเล่นในอัลบั้ม โปรดิวเซอร์หรือวิศวกร/มิกเซอร์ที่ทำงานน้อยกว่า 50% ของเวลาในการเล่น รวมถึงวิศวกรผู้เชี่ยวชาญ จะไม่ได้รับรางวัล แต่สามารถยื่นขอใบรับรองผู้ชนะได้[4]อะเดลและเคลลี คลาร์กสันเป็นผู้ชนะรางวัลนี้ถึงสองครั้ง และคลาร์กสันเป็นคนแรกที่ชนะสองครั้ง คลาร์กสัน, อารีอานา กรานเด และจัสติน ทิมเบอร์เลกแสดงนำทั้งหมดด้วยการเสนอชื่อเข้าชิง 5 ครั้ง คลาร์กสันและกรานเดจะเป็นศิลปินเพียงคนเดียวที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลอัลบั้มเดี่ยวมากที่สุด ทิมเบอร์เลกได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงสามครั้งสำหรับอัลบั้มเดี่ยว และอีกสองครั้งในฐานะสมาชิกของเอ็นซิงก์